ปล่อยมันไป (Thai Version) - Wichayanee Pearklin

หิมะสีขาวเป็นประกายในราตรี ไม่มีรอยเท้ายามที่มอง

ในดินแดนอ้างว้างร้างผู้คน มีเพียงเรานี้ที่ครอบครอง

ยังมีพายุซ่อนอยู่ภายใน หมุนวนเวียนว่าย

ถึงต้านทานเท่าไหร่ ฉันก็ห้ามไม่ได้

อย่าเปิดใจไป อย่าให้เขาเห็น

ต้องเป็นคนดี อย่างที่เขาสอนให้เป็น

ปกปิดในใจ อย่าให้เขารู้

สุดท้าย ก็รู้

ปล่อยมันไป อย่างที่เป็น

ไม่อาจจะเก็บอีกต่อไป

ปล่อยออกมา เลิกซ่อนเร้น

เดินกลับหลัง หมดสิ้นเยื่อใย

ฉันไม่กลัว ปล่อยให้เขาพูดไป

พัดให้โหมกระหน่ำ

ความหนาวไม่ทำให้เดือดร้อนซักเท่าไหร่

มองอะไรยามไกลห่าง กลับเห็นเล็กลงไปเลย

ความหวั่นไหว ที่คอยเข้าครอบงำ

กลับทำไม่ได้ดังเคย

สิ่งใหม่ยังรอ ให้ลองให้รู้

จะไปสุดทาง ให้ใครได้ดู

ฉีกกฏซ้ำๆ เลือกทำสิ่งใด อย่างใจ

ปล่อยมันไป อย่างที่เป็น

เชื่อมใจ ไปกับลมและฟ้า

ปล่อยออกมา เลิกซ่อนเร้น

เผชิญมันด้วยความกล้า

ฉันจะยืน ตรงนี้เรื่อยไป

พัดให้โหมกระหน่ำ

พลังในการล่องลมลอยฟ้าลงมาสู่ดิน

พลังในใจแทรกในเกล็ดน้ำแข็งล้อมรอบกายไม่สิ้น

ผลึกความคิดผุดเป็นเกล็ดใสไร้ความกังขา

ไม่ขอคิดหวนคืนไป ความหลังไม่อาจคืนมา

เป็นตัวเรา อย่างที่เป็น

ขอทะยานยังตะวันส่องฟ้า

ปล่อยออกมา เลิกซ่อนเร้น

เด็กดี ไม่เห็นมีค่า

ฉันจะยืน เด่นในแสงแรงกล้า

พัดกระหน่ำเข้าไป

ความหนาว ไม่ทำให้เดือดร้อนซักเท่าไหร่