ตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้เห็น จนตอนเย็นก็ไม่ได้เจอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

หลับตาแล้วก็ไม่ได้คิด แม้สักนิดก็ไม่ได้เผลอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

เมื่อคืน ฝันว่าเธอมายืนข้างกาย

ทำไมมาเข้าฝันกันง่ายๆ

มองตา คุยกัน กำลัง สบาย

ตื่นมาแล้วยังจำได้

ว่าเธอสวยใจแทบขาด

เมื่อคืน ก่อน ฝันว่าเราออกไปด้วยกัน

มีเพียงเราเท่านั้นที่เข้าใจ เดินยัง กุมมือกัน

ไม่เคยรู้สึกแบบนั้น ในชีวิตจริงสักครั้ง

ตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้เห็น จนตอนเย็นก็ไม่ได้เจอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

หลับตาแล้วก็ไม่ได้คิด แม้สักนิดก็ไม่ได้เผลอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

ฉันอุตส่าห์ไม่คิดอะไร

ไม่มองไม่ตามไม่ follow ไว้

เพราะฉันรู้ไม่มีทางคนชั้นกลางคนอย่างฉันทำได้แค่ตัดใจ

แต่แล้วในคืนวันนั้น ฉันฝันว่าเธอนอนอยู่ข้างๆ

ถ้ามีใครกำกับหนังเขาคงสั่งแพนกล้องไปถ่ายนอกหน้าต่าง

แต่นี่คือฝันของฉัน ให้มันได้รู้ซะบ้าง

เลยเขยิบใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป

คุยกับเธอจนฟ้าสว่าง ใช่ป่าว

ทุกเช้า ฉันต้องถามตัวเองว่ามันเกิดอะไร

มันเป็นแค่ความฝันแค่บังเอิญใช่ไหม

หรือมันบอกอะไร บอกว่าฉันเก็บความลับไว้ ไม่ได้อีกแล้ว

ไม่ได้คิดถึงสักหน่อย ทำไมคอยมาวนเวียนแถวนี้

ทำไมเข้าฝันกันบ่อย รึอย่างน้อยต้องให้ฉันรักสักที

ไม่ได้คิดถึงสักหน่อย ทำไมคอยมาวนเวียนแถวนี้

ทำไมเข้าฝันกันบ่อย รึอย่างน้อยต้องให้ฉันรักสักที

ตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้เห็น จนตอนเย็นก็ไม่ได้เจอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

หลับตาแล้วก็ไม่ได้คิด แม้สักนิดก็ไม่ได้เผลอ

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

ไม่ได้คิดถึงสักหน่อย ทำไมคอยมาวนเวียนแถวนี้

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ

ทำไมเข้าฝันกันบ่อย รึอย่างน้อยต้องให้ฉันรักสักที

ทำไมทุกทุกวัน ฉันต้องฝันถึงเธอ